Стoилковиќ: Многу политичари, малку државници!
ИНТЕРВЈУ СО ПРЕТСЕДАТЕЛОТ НА ДЕМОКРАТСКАТА ПАРТИЈА НА СРБИТЕ ВО МАКЕДОНИЈА И ПРАТЕНИК ВО МАКЕДОНСКОТО СОБРАНИЕ ИВАН СТОИЛКОВИЌ
ГО ОДБЕЛЕЖЕВМЕ ДЕНОТ НА СЕЌАВАЊЕ НА ЖРТВИТЕ ОД АГРЕСИЈАТА НА НАТО ВРЗ СРЈ 1999 ГОДИНА. ОД ОВАА 23-ГОДИШНА ДИСТАНЦА КАКО ГЛЕДАТЕ НА ТОА ЗЛОСТОРСТВО?
Не може да се каже дека големите сили некогаш давале или сега сега даваат приоритет на меѓународното право пред нивните сопствени интереси и цели. Меѓутоа, агресијата на НАТО врз Србија во 1999 година, без согласност на Советот за безбедност на ОН, беше првото драстично кршење на меѓународното право во модерната историја, а како последица на тоа беше подоцнежното прекршување на Хелсиншкиот договор за неповредливост на државните граници, кој ја отвори Пандорината кутија и создаде чудовиште што сега не можат да го контролираат. Со тоа тие всушност ги поништија сите права на нас малите народи, „милосрдно“ ни „дозволувајќи“ да бидеме нивни вазали, ставајќи ја целата судбина на нашите земји во рацете на функционерите во Брисел, а од нашите политички елити само се очекува беспоговорно да ги извршуваат наредбите што ги добиваат главно преку е-пошта или духовити опаски на Твитер од разни „секретари“ за кои никој не гласал ниту во нивните земји. Народите од Западен Балкан треба да го прифатат вазалството „засладено“ со имагинарни датуми, отворање на нови поглавја за членство во ЕУ, па оттука и таков јаз меѓу политичките елити и народите во одделни земји. За среќа, во нашиот регион има и лидери кои цврсто стојат пред својот народ, борејќи се пред се за нивните интереси, а не за интересите на глобалистичките елити. Длабоко верувам дека нема да не спасат ниту Брисел, ниту САД, туку мудрите балкански лидери на кои интересите за сопствените, но и интересите на братските народи им се на прво место.
ЈА СПОМЕНАВТЕ СОСТОЈБАТА ВО УКРАИНА, КАКО ГИ ОЦЕНУВАТЕ АКТУЕЛНИТЕ НАСТАНИ ТАМУ?
Ситуацијата е крајно драматична и актуелните настани во Украина допрва ќе остават последици за цела Европа но и светот, како геополитички и политички, така и од економска природа. По три децении натрупани проблеми меѓу САД и Русија, Русија одлучи да одговори на политиката на конструктивна деструкција, со што започна нова фаза во нивните односи, а најголема жртва е Европа, чиј дел сме и ние. Со своето трајно кршење на меѓународниот правен поредок и преземањето на улогата на светски хегемон, и преку континуираната, главно насилна политика на проширување на НАТО – вклучително и вооружување и обиди да се вклучи Украина во пактот – Соединетите Американски Држави формално создадоа неприфатлива безбедносна ситуација за Русија.Реакцијата на Руската Федерација беше сосема очекувана, како последица на претходниот, насилно наметнат модел на односи со Западот.
НО СОЕДИНЕТИТЕ ДРЖАВИ ЈА ОБВИНУВААТ РУСИЈА ЗА КРШЕЊЕ НА МЕЃУНАРОДНОТО ПРАВО?
Несериозно и лицемерно е држава која ја прекршила Хелсиншката декларација за неповредливост на границите и Повелбата на ОН во однос на територијалниот интегритет и суверенитет на земјите членки, токму кон Република Србија, да повикува некој друг да го почитува истото меѓународно право. По вакбата конструктивна деструкција, моделот на светот во кој живееме очигледно се истроши, доминацијата без контрола ја исцрпи нејзината сила. Време е за нешто ново, похумано, поправедно и се надевам дека ова, како и при секое раѓање, ќе биде само минлива болка, иако обемот на трагедијата во која украинското раководство го вовлече својот народ е огромен, и јас длабоко жалам за сето она што ги снајде.
КАКО ГЛЕДАТЕ НА СТАВОТ НА ПОЛИТИЧКОТО РАКОВОДСТВО НА СРБИЈА КОН АКТУЕЛНИТЕ НАСТАНИ ВО УКРАИНА?
Србија повторно е во незавидна положба и „помеѓу два огна“. Од една страна, постојат историски, верски и културни блиски врски со Русија – која е еден од најважните современи заштитници на виталните национални интереси на Србија на меѓународен план и со која Србија има многу корисна економска соработка, особено во енергетскиот и воениот сектор. Но има и пријателски односи со Украина, која го поддржува територијалниот интегритет и суверенитет на Србија, што е исто така во согласност со одбраната на државните и националните интереси на Србија. Не треба да се заборави добрата економска соработка со земјите од ЕУ и во таа смисла јасната надворешно политичка одлука за продолжување на евроинтеграциите како темелна определба на државната политика. Често и интензивно размислувам каква политика би можела да се води и какви одлуки би биле ефективни во вакви надворешно политички услови, и длабоко верувам и гледам дека овојпат Србија има на чело државник кој добро се справува со предизвиците на оваа лудо време.
БЕЗ РАЗЛИКА НА СЕ, ЕУ И САД ВРШАТ ПРИТИСОК ВРЗ СРБИЈА ДА ВОВЕДЕ САНКЦИИ КОН РУСКАТА ФЕДЕРАЦИЈА, ШТО ВО ОВАА СИТУАЦИЈА?
Формулата на односот на Србија кон актуелната криза мора да биде крајно едноставен – заштитата на виталните српски национални интереси е единствениот императив! А српските витални интереси се зајакнување на економијата, добри надворешно политички односи со ЕУ, соработка со САД, но и со Руската Федерација, Кина и со сите држави од слободнипт свет, активната политика за зачувување на територијалниот интегритет на Србија на Косово и Метохија, одржување и целосна соработка со Република Српска, адекватен однос и зајакнување на положбата на српскиот народ во регионот. И секогаш имало и ќе има притисоци и не треба да се плашиме од нив! Ниту Англија, ниту Америка нема да пропаднат поради повластените цени на гасот, нафтата и нафтените деривати што ги добиваше Белград од Москва, ниту поради летовите на Ер Србија на релација Москва-Белград. Нивна работа е да направат сè за да не убедат дека нашиот спас е во нашето самоубиство, а не се сомневам дека го прават тоа, но на мака се познаваат јунаците, и ќе не почитуваат многу повеќе ако не го сториме тоа. На крајот на краиштата, најцрно е пред зора. За среќа во Србија народот сеуште ја избира власта, неговата е последна, а тоа е најголемиот аргумент пред уценувачите од т.н. меѓународната заедница. Тие многу добро знаат како поминуваат вазали во Србија, но не само во Србија. На Балканот има многу политичари, а малку државници. И токму во такви предизвикувачки ситуации може да се види кој е политичар, а кој државник. Во таа смисла, во Србија има политичари кои ладно би донеле одлука за тоа прашање што е спротивна на националното расположение и виталните интереси на државата Србија, но длабоко верувам дека српскиот претседател Александар Вучиќ не е политичар, туку државник. А државниците носат одлуки со далекусежни позитивни последици, не само за нејзиниот народ и држава, туку и за целиот наш регион. Мислам дека Србија е на добар пат.
